Επτά μήνες μετά, οι εφιαλτικές μνήμες που βίωσαν μετά τη σφοδρή μετωπική σύγκρουση των δύο αμαξοστοιχιών στα Τέμπη, δεν λένε να σβήσουν ούτε από τη μνήμη, αλλά ούτε και από το σώμα όσων διασώθηκαν.
Η 26 ετών Ντίνα Μαγδαλιανίδη, είναι μια από τις πολυτραυματίες της μοιραίας αμαξοστοιχίας και εκείνο το βράδυ ταξίδευε στη θέση 22 του δεύτερου βαγονιού.
Η ίδια, σήμερα δηλώνει ότι νιώθει “τυχερή. γιατί παρά τον πόνο στους 7 μήνες (γιατί δεν υπάρχει μια μέρα που να μην πονάω) είμαι ζωντανή».
Ωστόσο, επτά μήνες αργότερα, το κράτος ολιγωρεί. καθώς ναι μεν υπάρχει θεωρητικά η στήριξη από τον ΕΟΠΥΥ, αλλά με δεδομένο ότι η ίδια δεν αυτοεξυπηρετείται, καθιστά την αδιανόητη γραφειοκρατία, ως μία ακόμα επίπονη διαδικασία.
Η ίδια καταγγέλλει πως παρά τις δημόσιες διαβεβαιώσεις των ιθυνόντων, κανείς δεν την πήρε τηλέφωνο και ότι η μόνη της βρήκε ψυχολόγο με τη βοήθεια της οικογένειάς της και του εργοδότη της.
Επτά μήνες μετά η 26χρονη θυμάται: “Προσπαθούσα να συρθώ, έσπαγαν τζάμια, έπεφταν πάνω μου πράγματα. Αυτό οδήγησε σε ακόμη περισσότερα κατάγματα. Με βρήκαν κάτω στο ρέμα που καιγόταν, μαζί με άλλα πέντε παιδιά, τα οποία ήταν σε πολύ σοβαρή κατάσταση στη ΜΕΘ”.
Οπως αναφέρει το νεαρό κορίτσι, έχει κάνει 25 χειρουργεία και πρέπει να κάνει τουλάχιστον πέντε ακόμη.
“Είχα βλάβη και στους πνεύμονες, γιατί “μπήκαν” κάποια πλευρά. Επίσης, έχω σπάσει όλη την ωμοπλάτη, κάποιους σπονδύλους, τη μέση μου. Ακόμη τα χειρουργεία συνεχίζονται και ακόμη παλεύω να περπατήσω”, διηγείται.
Η 26χρονη έχει στο πλευρό της σε αυτόν τον Γολγοθά μόνο την οικογένεια και τους φίλους της. Πληρώνει η ίδια τα ιδιαιτέρως κοστοβόρα φάρμακά της, ενώ η μητέρα της έχει σταματήσει να εργάζεται, προκειμένου να βρίσκεται στο πλευρό της και να την εξυπηρετεί.
“Μας είπαν από τον ΕΟΠΥΥ πως πρέπει να μαζέψω όλες τις αποδείξεις, γνωματεύσεις γιατρών και από αυτά όσα εγκριθούν, θα πάρω την αποζημίωση πίσω”, δήλωσε στο Open.
Οπως εξηγεί ο Γιώργος Ηλιόπουλος, δικηγόρος του Συλλόγου “Τέμπη 2023”, σύμφωνα με τον νόμο που ψηφίστηκε μετά το δυστύχημα, όλα αυτά θα έπρεπε να καλύπτονται από τον ΕΟΠΥΥ και με φροντίδα του ΕΟΠΥΥ.
Η Ντίνα Μαγδαλιανίδη αναφέρει ότι “βλέπω εφιάλτες. Δυστυχώς ζω με φάρμακα για να έχω την διανοητική μου κατάσταση σταθερή. Θα ήθελα πάρα πολύ να δώσω φως και στα υπόλοιπα παιδιά που αγωνίζονται όπως και εγώ. Είτε είναι στην εντατική είτε έχουν τραύματα παρόμοια με τα δικά μου”.
Επίσης, επισημαίνει ότι όλα τα χρωστάει στον εργοδότη της, ο οποίος την στηρίζει οικονομικά στα ζητήματα της υγείας της.
“«Θεωρητικά έχουμε στήριξη από τον ΕΟΠΥΥ, αλλά δυστυχώς, πέρα από τις αποδείξεις που πρέπει να μαζέψουμε, χρειαζόμαστε και τις γνωματεύσεις και έχουμε περάσει από πάρα πολλούς γιατρούς που πρέπει να ξαναβρώ για να μου ξαναγράψουν τις γνωματεύσεις και να πάρω τα φάρμακα. Θα με βοηθούσε εάν γινόταν αυτόματα η διαδικασία, με τον ΑΜΚΑ. Δεν μπορώ να αυτοεξυπηρετούμαι σε πάρα πολλά πράγματα”.
Εάν έχει κάποια ψυχολογική υποστήριξη: «Μετά τη νοσηλεία μου στο Νοσοκομείο “Παπανικολάου”, στην πλαστική χειρουργική, βρήκαμε εκεί έναν καλό ψυχίατρο και βρήκα και ψυχολόγο μόνη μου. Δεν με πήρε κάποιος τηλέφωνο».
Η 26χρονη ζητάει το αυτονόητο, δηλαδή να γίνονται κάποιες διαδικασίες αυτόματα. “Μέσω του ΑΜΚΑ μου να παρέχουν τα χρήματα και όχι να πρέπει να πληρώσω εγώ την κλινική ή τα φάρμακα και μετά να τα πάρω πίσω, γιατί εγώ μπορεί να μην έχω καν αυτή τη δυνατότητα”…
