Το ερώτημα που υπάρχει παντού αναφορικά με τον πόλεμο του Ισραήλ με την Παλαιστίνη, είναι γιατί το Ισραήλ δεν έχει προχωρήσει ακόμη στη χερσαία επίθεση στη Λωρίδα της Γάζας.
Αυτό είναι ένα κοινό ερώτημα στο στόμα αρκετών ανθρώπων στη Μέση Ανατολή, αλλά και στη Δύση, χωρίς να υπάρχει απάντηση.
Η απελευθέρωση δύο γυναικών από τη Χαμάς αργά την Παρασκευή παρουσιάστηκε από την τρομοκρατική οργάνωση ως κίνηση με ανθρωπιστικό χαρακτήρα, αλλά είναι αμφίβολο αν θα μπορούσε να αλλάξει έστω και στο ελάχιστο τους σχεδιασμούς του Ισραήλ.
Απομένει η απελευθέρωση πάνω από 200 ομήρων που κρατούνται σε άγνωστο τόπο και σε άγνωστες συνθήκες (αν, βέβαια, είναι όλοι στη ζωή), ενώ υπάρχει και η διακηρυγμένη θέση του Ισραήλ ότι επιθυμεί να συντρίψει τη Χαμάς. Η ισραηλινή κυβέρνηση δεν φαίνεται σε καμία περίπτωση ότι θα θυσιάσει τον ένα στόχο για τον άλλο ή να εγκαταλείψει εντελώς έναν από τους δύο.
Το πιο πιθανό, αναφέρει το Sky News σε ανάλυσή του είναι ότι η Χαμάς έκανε μια κίνηση να φανεί λίγο περισσότερο… ανθρωπιστική. Είναι επίσης πιθανό ότι θα ζητήσει ανταλλάγματα που μάλλον δεν θα τις δωθούν.
Πληροφορίες θέλουν μάλιστα τις ΗΠΑ και ευρωπαϊκές χώρες να παροτρύνουν παρασκηνιακά το Ισραήλ να καθυστερήσει τη χερσαία εισβολή στη Γάζα για να βρεθεί λύση με τους ομήρους.
Ο γρίφος της Γάζας
Στο προσκήνιο, οι διπλωματικές κινήσεις για μια συνολική λύση προσκρούουν σε άλλου είδους προβλήματα.
Οι ηγέτες που έλαβαν μέρος στη σύνοδο που διοργάνωσε η Αίγυπτος στο Κάιρο το Σάββατο κλήθηκαν να βρουν λύση πώς θα επιλυθεί η κρίση που εξελίχτηκε σε πόλεμο στη Λωρίδα της Γάζας, χωρίς να υπάρχει πλέον στην περιοχή η Χαμάς, αλλά και χωρίς να χρειαστεί η αναγκαστική απομάκρυνση του πληθυσμού που δεν επιθυμούν για κανένα λόγο οι αραβικές χώρες της περιοχής.
Τη λύση κάνει ακόμη δυσκολότερη η απουσία σημαντικών παικτών που κινούν τα νήματα. Το Ισραήλ που πολύ προφανώς δεν θα μπορούσε να παρίσταται και, αφετέρου, το Ιράν που στηρίζει τη Χαμάς και τη Χεζμπολάχ.
Στην πράξη απούσες ήταν και οι ΗΠΑ που εκπροσωπήθηκαν σε χαμηλό επίπεδο, μόνο από το επιτετραμμένο της πρεσβείας στο Κάιρο. Απόντες -όχι όμως και οι χώρες τους- ήταν Δυτικοί ηγέτες όπως o Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς, ο Βρετανός πρωθυπουργός Ρίσι Σουνάκ και ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν.
Οι αραβικές χώρες, όπως σημειώνει το Reuters, τόνισαν ότι είναι καιρός να αρχίσουν ξανά οι ειρηνευτικές προσπάθειες για να κλείσει ο κύκλος της βίας μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστινίων.
Πέρα όμως από αυτή την κοινή ευχή, η έκδοση κοινής διακήρυξης μετά τη λήξη των εργασιών ήταν εξαρχής σχεδόν αδύνατη. Οι ισορροπίες και τα αποκλίνοντα συμφέροντα είναι πολλά, ενώ διαφωνίες υπήρχαν στο παρασκήνιο και για τυχόν αναφορές στη Χαμάς ή στο δικαίωμα του Ισραήλ στην αυτοάμυνα.
Με τη χερσαία επίθεση του Ισραήλ να θεωρείται από όλους θέμα χρόνου, ηγέτες από αραβικές χώρες προειδοποίησαν κατά της μετακίνησης των παλαιστινιακών πληθυσμών.
Τα αραβικά κράτη φοβούνται ότι η επίθεση θα μπορούσε να οδηγήσει τους κατοίκους της Γάζας ακόμη και σε γειτονικά κράτη – όπως συνέβη όταν οι Παλαιστίνιοι έφυγαν ή αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους στον πόλεμο του 1948 μετά τη δημιουργία του Ισραήλ.
Το Ισραήλ έχει επανειλημμένα ζητήσει από τους κατοίκους που ζουν στο βόρειο τμήμα της Λωρίδας της Γάζας να μετακινηθούν προς τα νότια, πριν αρχίσουν οι χερσαίες επιχειρήσεις. Αυτό είναι όμως πολύ δύσκολο σε μια στενή λωρίδα γης με πολύ υψηλή πυκνότητα πληθυσμού.
